XXVII sesja Rady Miasta Marki
| XXVII sesja Rady Miasta Marki PROTOKÓŁ Nr 27 z XXVII uroczystej sesji Rady Miasta Marki, która odbyła się w dniu 13 kwietnia 2005 roku O godzinie 12.00 Proboszcz Parafii p.w. Św. Izydora w Markach Henryk Drożdż poprowadził modlitwę Anioł Pański. Radni Rady Miasta Marki oraz zaproszeni goście odśpiewali hymn państwowy. Przewodnicząca Rady Miasta Marki Maria Przybysz – Piwko otwierając sesję powiedziała: „Serdecznie witam wszystkich Państwa przybyłych na dzisiejszą – szczególną – Sesję Rady Miasta Marki. Jest to uroczystość dla uczczenia pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II, którego Bóg wezwał do siebie w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, 2 kwietnia. Właśnie dziś, 13 kwietnia o godz. 7.00 w podziemiach Bazyliki Watykańskiej rozpoczęło się nawiedzanie grobu śp. Jana Pawła II, w którym spoczęły Jego doczesne szczątki. Trwający czas żałoby jest przede wszystkim czasem wyrażania czci wielkiemu Człowiekowi, Synowi polskiej ziemi, a zarazem – Papieżowi. Jest czasem dziękczynienia za dziedzictwo pozostawione nam i przyszłym pokoleniom. Dla nas, pokolenia, któremu dane było w okresie pontyfikatu Jana Pawła II żyć i wzrastać duchowo oraz dla pokolenia naszych dzieci jest to zapewne czas refleksji nad własnym życiem. Sam pontyfikat, jak i jego naturalne zamknięcie sprzyja pogłębianiu wiary, która jest łaską. Doznajemy, że Ojciec Święty swoim życiem i słowem kierowanym do młodych, wypowiadanym w ich obecności przekonał młode pokolenie o tym, że wielką sprawą w życiu człowieka jest szukanie Boga, który stwarza w człowieku potrzebne warunki, ażeby człowiek mógł Go znaleźć. Nie raz w historii tego pontyfikatu mogliśmy się przekonać, że odnawiało się oblicze ziemi, nie tylko naszej Ojczyzny. W obliczu Tajemnicy Śmierci doznaliśmy i wciąż doznajemy tej przemiany. Życie od Wadowic poprzez Kraków aż do Rzymu i nauka Ojca Świętego, którą musimy wciąż zgłębiać, stanowiły wyraz szacunku dla każdego człowieka, dla jego godności, niepowtarzalności, jego powołania, były zachętą do odpowiedzialnego przeżywania naszego codziennego życia z jego radościami, trudnościami i cierpieniem, życia, które jest człowiekowi raz jeden dane i jednocześnie stanowi zadanie. Były one świadectwem wyznania wiary we współczesnym świecie. W roku 2000, w roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa Ojciec Święty tak mówiło swojej wierze: „Jednakże moja wiara (…) nie jest jedynie moim dziełem, moją wiernością Chrystusowi i Kościołowi. Jest ona zasadniczo i przede wszystkim dziełem ducha Świętego, darem Jego łaski. Bóg daje mnie, tak jak każdemu z was, swojego Ducha, abyśmy mówili „wierzę”, a potem posługuje się nami, abyśmy dawali o Nim świadectwo na ziemi.” Niech mi wolno będzie w tym właśnie miejscu podziękować wszystkim, którzy w naszym mieście publicznie wyznali wiarę w dniach żałoby narodowej. Przede wszystkim dziękuję dyrektorom mareckich szkół, nauczycielom, katechetom, młodzieży i dzieciom oraz rodzicom za organizowanie się dla wyrażania czci Ojcu Świętemu. Słowa podziękowania kieruję do księży proboszczów i ich współpracowników, rożnych instytucji i wspólnot. Najpiękniejszym i najbardziej wzruszającym wyrazem miłości i szacunku dla Ojca Świętego był udział młodych ludzi we Mszach św. sprawowanych we wszystkich parafiach naszego miasta, a zwłaszcza uczestniczenie we Mszy św. czwartkowej, 7 kwietnia, ogólnomiejskiej, na którą przybyła pieszo ze Strugi, młodzież Zespołu Szkół Nr 2 im. Prymasa Tysiąclecia wraz z opiekunami niosąca transparent z napisem: „Szukałeś nas, przyszliśmy”. Dziś – podczas tej uroczystej sesji – pragniemy przywołać dzień 13 czerwca 1999r., kiedy przez nasze miasto przejeżdżał Jan Paweł II, w drodze powrotnej z radzymińskiego cmentarza poległych 1920r. To historyczne wydarzenie pobytu Ojca Świętego na tym skrawku ziemi mazowieckiej zostało zarejestrowane na taśmie filmowej i będzie podczas dzisiejszego spotkania odtworzone. Powiększone zdjęcie, które utrwaliło moment przejazdu Ojca Świętego ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego obok Urzędu Miasta, zostało umieszczone na jego budynku. Niech raz jeszcze zabrzmią słowa Papieża – poety z „Tryptyku rzymskiego”: „Zatrzymaj się, to przemijanie ma sens ma sens … ma sens … ma sens! (…) I tak przechodzą pokolenia – Nadzy przychodzą na świat i nadzy wracają do ziemi, z której zostali wzięci. „Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”. To co było kształtne w bezkształtne. To co było żywe – oto teraz martwe. To co było piękne – oto teraz brzydota spustoszenia. A przecież nie cały umieram, To co we mnie niezniszczalne trwa! (…) To co we mnie niezniszczalne, teraz staje twarzą w twarz z Tym, który Jest!” Głos zabrał również Burmistrz Miasta Marki Janusz Werczyński: „Szanowni Państwo. Każdy z nas, kto świadomością sięga końca lat siedemdziesiątych, pamięta ów dzień 16 października 1978 roku. Czuliśmy, że jesteśmy świadkami wielkiego wydarzenia, ale nie do końca uświadamialiśmy sobie, że właśnie w tej chwili otwiera się nowy tom historii Polski, nowy tom historii świata – Era Polskiego Papieża. Już od pierwszego dnia pontyfikatu Jana Pawła II serca Polaków, przepełnione dotąd zniechęceniem i rezygnacją, wypełniły radość i nadzieja. Zaczęliśmy nosić wysoko podniesione głowy. Byliśmy dumni, że jesteśmy synami tej samej polskiej ziemi. Odtąd mówiąc, że jesteśmy Polakami dodawaliśmy: „tak jak Papież”. Był to pierwszy wielki dar Ojca Świętego dla Ojczyzny i dla Polaków. W wyborze naszego Rodaka na Tron Piotrowy widzieliśmy działanie Opatrzności Bożej i wiązaliśmy z nim ogromne nadzieje, przede wszystkim dla naszej Ojczyzny. Zaczęliśmy także - początkowo nieśmiało a potem coraz mocniej - wierzyć w możliwość odmiany naszego smutnego losu. Wielkie nadzieje przerodziły się w entuzjazm i euforię jakie towarzyszyły pierwszej pielgrzymce Papieża Polaka do Ojczyzny. W pamiętnej homilii wygłoszonej na Placu Zwycięstwa Jan Paweł II wzywał Ducha Świętego do odnowienia oblicza Naszej Ziemi. Zrozumieliśmy wówczas, że godnym człowieka jest tylko życie w Prawdzie. Głoszenie prawdy wymaga odwagi. Dzięki Ojcu Świętemu wielu z nas zdobyło się na odważne jej głoszenie. I stał się cud 1980 roku – dar Papieża Polaka. Upadek systemu komunistycznego, odzyskanie wolności przez narody Europy Środkowej i Wschodniej, odzyskanie wolności przez Polskę - to wydarzenia trudne do racjonalnego wyjaśnienia. W centrum tych wydarzeń zawsze pojawiała się osoba Naszego Ojca Świętego. Nie mamy wątpliwości, że bez Niego nie stałoby się to, co się stało. Jan Paweł II w czasie swojego wielkiego pontyfikatu skierował do nas wiele słów. Były one nie tylko przepełnione wielką mądrością, ale przede wszystkim dyktowała je wielka miłość i troska o człowieka. Najwspanialszą homilią Ojca Świętego były ostatnie lata i ostatnie godziny Jego życia. Świat, w którym skwapliwie i wstydliwie ukrywa się jedną z oczywistych prawd, że wszyscy zestarzejemy się i wszyscy umrzemy, wstrzymał oddech obserwując heroiczne zmagania Wielkiego Człowieka z bólem i słabością. Dzięki Ojcu Świętemu zrozumieliśmy, że jesień ludzkiego życia jest równie piękna jak jego wiosna. Zrozumieliśmy, że cierpienie ma swój głęboki sens. Zrozumieliśmy, że życie należy przeżyć tak, aby tuż przed odejściem z uśmiechem i wiarą powiedzieć „Amen”. Myśląc o Papieżu Polaku nie możemy zapomnieć o rzeczy najważniejszej. Życie Ojca Świętego było wielkie dlatego, że zanurzone było w pełni w Chrystusie. Ta przepełniająca Jana Pawła II - w Jego każdym geście i słowie - miłość do ludzi i świata, wypływała nade wszystko z głębokiego przeżycia Ewangelii, z trwającej nieustająco modlitwy. To fundament, najistotniejsza część Jego nauczania. To także nauka dla nas. Odejściu Ojca Świętego towarzyszy kolejny cud. Wyrażając głęboki ból po stracie Ukochanego Papieża, powszechnie manifestujemy solidarność i braterstwo. Dochodzi do licznych aktów pojednania. Ponownie zstępuje Duch Święty, aby odnowić oblicze Tej Ziemi. To zapewne nie ostatni dar Ojca Świętego dla Jego Ojczyzny i dla Jego Rodaków. Tylko od nas zależy czy atmosfera braterstwa i powszechnego pojednania między Polakami będzie trwałą przemianą naszego społeczeństwa. To sprawdzian uczuć, jakimi naprawdę darzymy Ojca Świętego, sprawdzian naszej odpowiedzialności i rzetelności. Za zdanie tego egzaminu odpowiadają w pierwszej kolejności reprezentanci Polskiego Narodu – parlamentarzyści i członkowie rządu. Odpowiedzialność ciąży także na nas – reprezentantach naszej lokalnej społeczności. Udowodnijmy, że nasze obecne zachowania nie są tylko jednorazowym emocjonalnym uniesieniem. Udowodnijmy, że jesteśmy godnymi uczniami Największego z Polaków.” Po wystąpieniu Burmistrza wyświetlony został film nakręcony podczas pobytu Ojca Świętego Jana Pawła II w Radzyminie przy grobach żołnierzy poległych w czasie walk 1920 roku. Przewodnicząca Rady Maria Przybysz – Piwko podkreśliła, że najważniejszym celem obrad XXVII uroczystej sesji jest podjęcie uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II. Projekt uchwały stanowi załącznik nr 1 do protokołu. Radna Agata Świstowska zgłosiła nową wersję projektu uchwały, który odczytała. Projekt uchwały stanowi załącznik nr 2 do protokołu. Przewodnicząca Rady Maria Przybysz – Piwko poddała pod głosowanie projekt uchwały zgłoszony przez radną Agatę Świstowską w sprawie uczczenia pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II i wyrażenia wdzięczności za wszystko, co się wykonało za Jego Pontyfikatu. Uchwała została podjęta, otrzymała Nr XXVII/200/2005 i stanowi załącznik nr 3 do protokołu. Pan Jan Puścian, Dyrektor Zespołu Szkół nr 1 w Markach, wystąpił do Rady Miasta Marki z wnioskiem o wyrażenie zgody na nadanie Zespołowi Szkół nr 1 imienia Jana Pawła II. Uroczystości związane z nadaniem imienia szkole odbyłyby się 16 października 2005 roku. Rada Miasta Marki przez aklamację zaakceptowała wniosek. Przewodnicząca Rady Maria Przybysz – Piwko podziękowała wszystkim obecnym za przybycie, a szczególnie serdecznie honorowym obywatelom miasta, Panu Sergiuszowi Hornowskiemu i Panu Romanowi Grabowskiemu. O godzinie 13.00 Przewodnicząca Rady Maria Przybysz – Piwko zamknęła XXVII uroczystą sesję Rady Miasta Marki (lista obecności radnych oraz zaproszonych gości stanowi załącznik nr 4 do protokołu). protokołowała Małgorzata Mincberg Przewodnicząca Rady Miasta Maria Przybysz-Piwko |