Uchwała XXVII/200/2005 Rady Miasta
| Uchwała XXVII/200/2005 Rady Miasta Uchwała Nr XXVII/200/2005 Rady Miasta Marki z dnia 13 kwietnia 2005 roku w sprawie uczczenia pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II i wyrażenia wdzięczności za wszystko, co się wykonało za Jego Pontyfikatu Naszemu Wielkiemu Rodakowi, Karolowi Wojtyle, Pielgrzymowi Świata i Wielkiemu Mężowi Stanu, najlepszemu Synowi Polskiej Ziemi i najgodniejszemu Następcy Świętego Piotra Rada Miasta Marki wyraża najwyższy szacunek i głęboką wdzięczność za dar pontyfikatu i pochyla się nad wielkością Tego Skromnego Człowieka, który odszedł do Domu Pana dnia 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21:37, w Wigilię Święta Miłosierdzia Bożego Pontyfikat Jana Pawła II przypadający na lata XX i XXI wieku (1978 – 2005) jest przesłaniem dla świata, zachętą dla milionów ludzi do podjęcia trudu odpowiedzialnego przeżywania swojego ziemskiego życia i budowania cywilizacji miłości. Ojciec Święty Jan Paweł II stał się najwyższym autorytetem moralnym współczesnego świata dla ludzi wierzących i dla ludzi niewierzących, łączył różne religie, polityków, światowych przywódców, zwykłych ludzi, budował mosty pojednania, był Wielkim Apostołem naszych czasów, pokazującym wszystkim, jak godnie żyć, znosić cierpienie i umierać bez lęku, był Wielkim Pielgrzymem Świata, który również pobłogosławił nasze Miasto, przejeżdżając przez Marki w trakcie jednej ze swoich Pielgrzymek do Ojczyzny, 13 czerwca 1999 roku. Szczególnie ukochał młode pokolenia, które nazywał przyszłością świata i nadzieją Kościoła; młode pokolenie, często pozbawione autorytetów, któremu zagraża pokusa urządzania świata i swojego życia bez Boga, albo wbrew Bogu, bez Jego przykazań i Ewangelii. Ojciec Święty, podczas pielgrzymki do Ojczyzny, w przemówieniu wygłoszonym 12 lipca 1987 roku na Westerplatte powiedział: „Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, który trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić: tak jak to Westerplatte. Utrzymać i obronić w sobie i wokół siebie. (...) I dobrze jest chyba, ażeby po tylu latach, które dzielą nas od wydarzeń na Westerplatte każdy młody Polak, każda młoda Polka rozważyli sobie w sercu, że każdy i każda ma w swoim życiu podobne Westerplatte, może mniej sławne, mniej historyczne, powiedzmy – na mniejszą skalę zewnętrzną, ale czasem może na większą jeszcze skalę wewnętrzną i że tego swojego Westerplatte nie może oddać, nie może oddać!” Dla wielu pokoleń – Papież Jan Paweł II – stał się autentycznym świadkiem wiary, nadziei i miłości oraz wielkim orędownikiem Bożego Miłosierdzia, Boga bogatego w miłosierdzie. Ojciec Święty, podczas swojej ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny, w Krakowie – Łagiewnikach w dniu 17 sierpnia 2002 roku powiedział: „Trzeba, aby wołanie o Boże miłosierdzie płynęło z głębi ludzkich serc, pełnych cierpienia, niepokoju i zwątpienia, poszukujących niezawodnego źródła nadziei. (...) Na koniec tej uroczystej liturgii pragnę powiedzieć, że wiele moich osobistych wspomnień wiąże się z tym miejscem (...) Jak można było sobie wyobrazić, że ten człowiek w drewniakach, kiedyś będzie konsekrował bazylikę Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach” Pontyfikat Jana Pawła II otworzył nową epokę w dziejach Polski, Europy i Świata przez rozbudzenie we współczesnym człowieku pragnienia powrotu do starych wartości, które były i są gwarantem trwałości tworzonych przez człowieka instytucji. Rodzina, naród, wspólnota ducha, życie od poczęcia aż do jego naturalnego kresu zostały przez Jana Pawła II na nowo oświetlone w szacunku dla godności człowieka. Ojciec Święty, podczas pielgrzymki do Ojczyzny, w przemówieniu wygłoszonym 13 czerwca 1999 roku w Katedrze warszawsko - praskiej Św. Michała i Św. Floriana powiedział: „Zwracam się tu w sposób szczególny do rodziców, aby podtrzymywali i pielęgnowali piękny chrześcijański zwyczaj uczestniczenia we Mszy Świętej wspólnie ze swoimi dziećmi. Niech żywe będzie w sercach dzieci i młodzieży poczucie tego obowiązku. Niech łaska miłości, którą otrzymujemy przyjmując Chleb Eucharystyczny, umacnia więzi rodzinne. Niech stanie się źródłem apostolskiego dynamizmu rodziny chrześcijańskiej”. Na progu tego pontyfikatu narodziła się solidarność ludzi dobrej woli, w momencie jego zakończenia odrodziła się na nowo, by zatoczyć większe – niż na jego początku – kręgi. Pontyfikat Ojca Świętego jest darem i zadaniem, jakie pozostawia nam Największy z synów polskiej ziemi. Rada Miasta Marki wyraża przekonanie, że słowa i czyny, stanowiące wielkie duchowe dziedzictwo i testament Wielkiego Polaka, który wprowadził nas żyjących w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa będą trwały w nas i tych, którzy po nas przyjdą. |